Toffie

I think, therefore I am... 
I write, therefore you are... 
Aware of me... 
I am, therefore I think I am. 

Ek skryf dinge, ek onthou dinge, 
ek sukkel om te vergeet... 
Weird, sê julle? 
Ek moet bly wees daaroor! 
Sê julle, ja...

Ek weet dinge, 
dus wonder ek oor ander dinge... 
Hoe dit inmekaarsteek, 
hoekom dinge juis so is en nie sus... 
Dit vreet my tyd op, 
maak my weird in ander se oë. 

Soms word ek verkeerd verstaan, soms reg, 
maar my bedoeling word as sinistêr beskou, 
terwyl ek dit nie bewustelik in daardie lig sou beskou.  
So? 
Is ek inherent verkeerd aanmekaargeskroef? 

Is daar nog ander wat so is? 
Moet wees! 
MAAR... 
Die andere soos ek, 
sal dalk nie dìe soos ek waardeer nie. 

Ons is miskien nie heel te mal so mal oor onsself as wat ons dink ander oor ons behoort te wees nie. 
EN: 
AS ek dan nou iemand kry wat mal is oor my, 
sal ek so mal wees oor haar? 
Of is die lewe se doel om ons nie te bevredig nie, 
sodat ons altyd iets het om na te hunker, 
gedeeltelik ingelig, 
meestal deurmekaar? 

Ek draai stadig weg, 
soos 'n appel wat in toffie dryf. 
Ek draai om, 
probeer dit wat agter lê agter los. 
Vir my is dit pynlik, moeilik, hartseer. 
Ek is 'n versamelaar, 'n opgaarder, 
'n nie-weggooier. 

So is dit dieselfde in verhoudings. 
Ek sukkel om iets agter my te plaas. 
Ek verstaan nie mooi die manier van die konvensionele nie, 
die "soek 'n fout en blameer die ander een vir altyd" nie. 
Ek onthou die goeie, die lekker, 
die saamwees, die lag, die plesier.. 

Die sleg, die onaanpasbaarheid verdwyn. 
Seker maar goed almal is nie soos ek nie, 
dan sou sekere dinge nie kon eindig nie, 
nie kon plekmaak vir iets beters nie.... 

Tog.... 
Ek dink sekere mense maak voortydige besluite en hou daarby ten koste van hulself. 
Dit is egter 'n redelik simplistiese, 
subjektiewe mening van 'n redelike selfsugtige sterfling.... 

Ekke, 
net nog een van die oorspronklike gekke, 
een van die Peter Pan's.... 
Nog 'n middeljarige man wat verkies om nie oud te word nie. 
Nog 'n paar dinge te doen voor die jongeres hom onttroon. 
Gelukkig dink ek, kan ek nog 'n paar dinge doen.... 

Maar die enigste ware waarde in die gesprek, 
is dat ek wel weet dat tyd nie stilstaan nie, 
dat ek uiteindelik sal moet oorgee aan die pad van alle stoflike goed: 
veroudering, verswakking, verdwerging, verplooïng, 
die dood... 

Solank ek bewus is 
van die verloop van tyd, 
van die ware stand van sake, 
is daar sekerlik nie skade 
in die drink uit die fontein van die lewe nie... 
solank daar nog vog beskikbaar is!