Ek, Eiendoms Beperk.

Ek kyk na dinge wat ek doen, 
na ander wat ek gedoen het, 
na name waarop ek besluit het vir goed wat ek gemaak het, 
plekke wat ek geskep het, 
vir dinge wat ek gehoop het ek ontvang. 
Party oorspronklik, meeste generies, 
baie beïnvloed deur dit wat gesoek word. 
Doelloos, nutteloos, redeloos, hopeloos.  
Tog nie heel-te-mal nie. 
Nie funksieloos nie, miskien 'n bietjie disfunksioneel, 
maar dit is deel van my lewensfunksie, breinfunksie, filosofie.  

My nimmereindigende selfgesprek. 
Dinge wat tog soms ook ander tot voordeel strek, 
maar as ek moet eerlik wees, 
is alles uiteindelik gemotiveer deur die eie ek. 

Is dit nie tog die suiwerste, opregste dryfkrag wat daar is? 
Gestroop van alle suikersoet pretensie, 
deur jouself te gee wat nodig is, 
kan jy dan ook aan ander gee: sonder sorg, 
uit 'n bron van oorvloed, sterkte, krag. 
Sonder vrees dat jy dalk eendag in tekort sal wees?
Ek het nie baie nodig nie, dus is ek maklik vergenoegd. 
Dit's ook belangrik, anders raak jy nooit versadig, 
streef immer na meer, 
ek vermoed dat DIT die selfsug kompromiteer. 

Ek vind dit vreemd dat daar wel mense is wat hulself, 
hul eie haat, hul naaste mense minag, 
hul onderwerp aan 'n vreemde wreedaard se gesag. 

Ek skuld hul niks, die duisternis kan hul verswelg, 
hul kom daaruit, hulle sal daarnatoe terugkeer. 
Jy moet jouself liefhê, dan jou eie mense, 
jou gesin, dit is die waarheid, die einde en begin. 
Nie almal verstaan dit nie, 
nie almal sien dit raak nie, party besef dit nie eens nie. 
Soms kom ek dit self nie eens agter nie. 
Ek probeer nie "nice" wees nie, 
dus is dit wat ek doen nie vir my moeite nie. 
Ek probeer ook nie dwars wees nie, 
dus is dit wat ek sê, my eerlike opinie, 
reguit, sonder die verskuilde agenda van Brutus en kie. 

Party dink ek's oulik, party dink ek's kru, 
maar na alles geweeg is, 
is ek net ek: 'n individu.