A streetcar named Desire (and a jockey named Yellow)

Tussen Wimpy en Tekkietown

loop ek in jou vas.

Onverwags!

    (maar nie onbeplan nie.)

  

Om jou nou te soen is onvanpas..

   (maar nie onbedagsaam nie)

My stem slaan weg, my mond is droog,

die silwertongduiwel’t gedros.

Ek systap links,

by Tekkietown in,

    (dalk gee dit my ‘n oomblik om te besin..)

Toe ek terugkyk is jy weg!

    (dis jou reg.)

Dìe Petrus het jou sleg verloën...

    (Was hy eerder ‘n  Judas, het hy jou darem gesoen!)

Die oomblik is verby,

die vierde dimensie tot niet.

Miskien eendag in ‘n ander heelal,

een met ‘n ander ek,

    (een met mannemoed!)

kan ons weer ontmoet?

Jaareinde?

Oujaarsaand. 

Geen werklike rede vir die jaar om nou te eindig nie, 
maar tog... 

Konvensie dikteer dit, 
die datumlyn reguleer dit. 
Ons val daarby in. 

Al was die 21e Desember eintlik 
'n meer natuurlike einde en 
begin. 

Midsomer hier, midwinter in die Noorde. 
Sonmaksimumuitwyking van die ewenaar. 
Dis die 21ste, klaar! 

Vandag, tien dae laat, is dit die amptelike verandering, 
die kamma-jaareind. 

Die datum-jaar-verandering. 

Dit is konvensie, so val ons in, 
daar is tog geen gewin in die of daai.... 

Of IS daar?